Europese Brassband Kampioenschappen, Birmingham (GB)

Afgelopen weekend heeft Margriet meegedaan aan de Europese Brassband Kampioenschappen. Als Nederlands Kampioen was de Waldsang deelnemer in de hoogste divisie. Hieronder een verslag!!

Op verzoek van nieuwsgierige familieleden een berichtje van uit buitenpost over een weekendje Birmingham.
Ik maak zo weinig, voor jullie interessante, dingen mee dat ik het niet de moeite waard vind om een eigen weblog te beginnen. Vandaar dat ik voor de verandering ook eens een berichtje plaats op de weblog van Arno.
Eerst de aanleiding van mijn bezoek aan Birmingham. Afgelopen december zijn wij als “Brassband de Wâldsang” Nederlands kampioen geworden. Dit is op zich een feestje waard. En een van de leuke consequenties die daaraan verbonden is dat je mee mag doen op de Europese Brassband Kampioenschappen. Ook wel bekend als de EBK. En vorig weekend was het dan zover.
Zoals op Arno’s weblog al te lezen is ben ik dinsdag van Texel vertrokken, voor nog een generale repetitie/ try-out in Noordbergum. Woensdag heb ik nog wat boodschappen gedaan en mijn tas ingepakt, en ben niet al te laat op bed gegaan. Dit omdat de bus richting Brimingham om half 6 zou vertrekken uit Drachten, en wij daar om 5 uur aanwezig moesten zijn.
Om 7 uur kwamen we dan aan op de plaats van bestemming het Quallity Hotel in Birmingham. Vanuit daar hebben wij onze spullen naar onze kamer gebracht, en even een hapje gegeten. Om half 9 volgde er nog een korte repetitie van ongeveer anderhalf uur. Om daarna nog een pint te drinken en maar vroeg op bed te gaan.
Vrijdag ochtend werd het al wat serieuzer na een uitgebreid ontbijt volgde er weer een repetitie van ongeveer een uurtje. Daarna ben ik samen met Hilly en Jantine een eindje Birmingahm in gegaan om een hapje te eten. Om twee uur werden we weer verwacht bij het hotel omdat dan de loting bekend zou zijn. Daar bleek dat we als 2de geloot hadden. En dat we om 3 uur richting Symphony Hall zouden vertrekken. Om een uur of half 6 was het dan onze beurt om het podium van de gigantische Symphony hall te betreden. Vandaag was het de beurt voor het verplichte werk genaamd Elgar Variations. Een stuk gebaseerd op het werk van Edward Elgar, u misschien bekend. Met een niet heel tevreden gevoel stapten we zo'n 25 minuten later het podium af. Lang niet alles liep zo goed als op de repetities, er gingen wat dingen mis in de solo’s. Dit bleek later ook in de punten toekenning. Omdat we als 2de moesten konden we daarna nog wel een groot deel van onze concurrenten horen, wat best leuk is omdat het niveau zo ontzettend hoog is. Nadat iedereen geweest was zijn we naar het hotel gegaan om een biertje te drinken en bij te slapen. En zo voor te bereiden op ons vrije werk wat de volgende dag zou komen.
Het ontbijt was ook zaterdag nog steeds goed. En even later vetrokken we om toch nog weer even te repeteren. Daar hoorden we de legendarische woorden “Gisteren was gisteren en vandaag is vandaag”. Met die instelling zijn we dan ook zaterdag als 9de dit maal weer het podium op gegaan voor ons verplichte werk. Over wat er allemaal bij komt kijken voor je eenmaal op het podium bent kan ik nog wel een verhaal apart vertellen je kunt me er eventueel eens naar vragen. Maar in ieder geval zaterdag hebben we ontzettend goed en lekker zitten spelen. Ons keuzewerk was “Music of the Spheres” van Phillip Sparke. Een ontzettend mooi nummer om te blazen. En vanaf toen was het wachten geblazen op de uitslag die ‘s avonds zou komen tijdens het Gala Concert. Dit concert werd verzorgd door de verdedigend Europees Kampioen Willebroek uit Belgie.
Uiteindelijk resulteerde deze reis in een toch wat tegenvallende 9de plaats dit hadden we met name te danken aan ons slechte optreden op de vrijdag waar we uiteindelijk 12de en laatste mee zijn geworden. Gelukkig hebben ons kunnen revancheren met ons vrije werk waarmee we tweede werden. Er moet bij gezegd worden dat op beide dagen een andere jury zat en zij van elkaar niet wisten hoe ze de bands hadden beoordeeld, en daarbij zaten ze ook nog eens geblindeerd dat wil zeggen ze konden niet zien welke band aan het blazen was. Zo hebben we het weekend toch nog enigszins positief afgesloten en daar hebben we dan ook maar weer een echt engelse pint op gedronken.