En toen lagen we weer eens in het riet...

Afgelopen weekend vond het 2e instructieweekend van 2007 plaats op de vertrouwde stek bij Ykema in Sandifrden. Vrijdagavond ben ik met Janneke en Joas Zuur richting de middle of nowhere gereden om te gaan genieten van een geweldig weekend. Na krantenmep als kennismakingsspelletje zat de sfeer er gelijk goed in en was het tijd voor de dagafsluiting. De borreltijd was uitermate geschikt om weer even bij te praten met iedereen die je een aantal weken niet had en je voor te stellen aan de mensen die onbekend voor me waren. Onder het genot van bier, wijn en fris werden de klaverjaskaarten weer te voorschijn gehaald om gewoontes voort te zetten.
Zaterdagochtend rond 6.45 ging de wekker in verband met het ontbijtcorvee. Bij aankomst in de zaal bleek dat een aantal mensen aan het einde van de vorige avond/nacht nog genoeg motivatie overhadden om ook alvast de tafel te dekken voor het ontbijt. Ons restte alleen het aanzetten van het koffiezetapparaat en het snijden van de kaas.... Na het smeren van de lunchpakketjes heb ik Margriet opgehaald van station IJlst. Zij kwam daar rond 8.30 aan. Bij terugkomst was het bijna tijd om te gaan zeilen. Doel van de dag was om een aantal zeilmanouvers te verbeteren of voor de eerste keer te oefenen. Bij instructeur Arend Jan aan boord was de sfeer goed en de samenwerking prima. Na het uitvaren hebben we ons vooral bezig gehouden met de hogewallanding, het gebruik maken van gewichtsverplaatsing en de lagewallanding. De sliplanding op de hogewal ging wel aardig, nog een aantal keer oefenen en het zal wel goed komen. Het oefenen van de gewichtsverplaatsing was we nuttig voor het overstag gaan omdat ik nog moeite had met het behouden van de snelheid tijdens de overstag. Ik ben weer een hoop wijzer geworden, en het gaat nu veel beter. De top-en-takel aankomst (lage wal landing) had ik nog niet veel vaker gedaan. Daarom vond ik het wel spannend om een aantal keer te doen. Eerst deden we het met zijn vieren wat dan redelijk gesmeerd gaat. Later mochten we het met zijn tweeen gaan proberen. Dit ging al een stuk lastiger omdat zowel het roer als het opvangen van het zeil tegelijk gedaan moesten worden. Maar ook dit lukte. Dit geheel werd een aantal keer herhaald in verschillende samenstellingen. 's Avonds was er nog een workshopronde met diverse info over de krachten op de boot, de vaarregels en andere dingen. Voor mij zat er veel herhaling in, maar het was zeker nuttig om een keer te herhalen. Na de dagafsluting was het tijd voor nog een klaverjasronde die tot het laatste moment spannend bleef. Rond een uur of een was het toch wel echt tijd om te gaan slapen. De zondag begon met een ontbijt, waarna de kerk in Oudega op het programma stond. In konvooi reden we richting de kerk, waarna de koster ons begroette met de woorden: 'Ichthus Zeilkampen uit Sandfirden zeker??' Dit konden wij alleen maar beamen. Na koffie was het toch echt tijd om te gaan zeilen, na nog een aantal keer lagerwal oefenen - die ook wel eens helemaal verkeerd kunnen worden uitgevoerd - was het tijd voor groene prut (macaroni met spinaziesaus). Na deze smakelijke maaltijd hadden we nog een paar uurtjes over om te oefenen. Zodoende voeren we van de steiger af met de bedoeling het meer op te varen. Alleen kregen we de boot niet door de wind zodat er wel gehezen moest worden. Goed plan natuurlijk, alleen kregen we de boot nog niet door de wind.... en het riet kwam nu toch wel erg dicht bij.... Uiteindelijk belandden we toch in het riet, zodat er niets anders op zat dan de zeilen te strijken en een plan te bedenken er weer uit te geraken. De wind was aangewakkerd tot een ZW5, wat niet echt bevordelijk was voor een snelle aftocht uit het riet. Ons voorbeeld van rietzeilen werd door een andere schipper nog maar een dunnetjes overgedaan zodat we gezamelijk in het riet lagen. Na een reddingsplan vanaf de steiger, kregen we een sleeplijn aangerijkt. Omdat we vlak bij elkaar lagen wilden wij onze boot aan die van Anouk vast maken. Marleen wilde een lange lijn richting Anouk gooien, alleen bij het moment van gooien viel ze zelf overboord.... Nou als je dan toch nat bent, kan je ook wel naar die ander boot toelopen.. het is toch niet diep daar tussen het riet... Zodoende kwam de lijn wel uit bij Anouk, en werd zij vanaf de steiger weer terug gesleept. Daarna waren wij aan de beurt... Met 8 man werd er op de kant getrokken aan een lijn om onze boot uit het riet te krijgen. De hele actie heeft ruim 5 kwartier geduurd.... Daarna was er ook geen tijd meer om andere dingen te gaan doen. Een geslaagd kamp was aan het einde van de zondagmiddag ten einde, tas inpakken en op naar Nieuwegein. Het werkende leven staat voor de deur!